ಕವಿತೆ

ರಾಜಶೇಖರ ಬಂಡೆ

ಹಸಿದಿಹ ಒಡಲು ಹರಿಯದ ಕಡಲು
ನಿಶ್ಚಲ ಮೌನದ ಬೇಗೆಯಿದು
ಹರಿದಿಹ ಉಡುಪು ಬಡವನ ಕುರುಹು
ನಿತ್ಯವು ಇರಿಯುವ ನೋವು ಇದು

ಬಿಗಿವುದು ಕಂಠ ಗುನುಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ
ಬಡವನ ಎದೆಗದೆ ಶಾಶ್ವತವು
ಹಾಡುವ ಕಂಗಳ ಅಂಚಲಿ ಮೂಡುವ
ಹನಿಗಳಿಗೂನು ಇದೆ ಹರಿವು

ದಿನದಿನದಲ್ಲೂ ಹುಟ್ಟುವ ಪೈರಿಗೆ
ಎರೆದುದು ರಕುತದ ಕೆಂಗಣವು
ಮೊಳೆಯುವ ಮೊದಲೇ ಚಿವುಟುವ ದೈವವೆ
ನಿನಗಿದೊ ಬಡವನ ಬಿಸಿಕಾವು

ಮನೆಮನೆಯಲ್ಲೂ ಬೆಳಗುವ ದೀಪ
ನೆತ್ತರನುಂಡೇ ಹೊಳೆಯುವುದು
ಯಾರನು ಕೇಳದೆ ಕವಿಯುವ ಇರುಳು
ಇವನೆದೆಗಾಸರೆಯಾಗುವುದು

ಭೋರ್ಗರೆಯುವ ಬಿಸಿ ರಕ್ತದ ಕಣಗಳು
ಜೊಯ್ಯನೆ ನರದೊಳಗಿಳಿಯುವವು
ಧಿಮಿಧಿಮಿ ಎನ್ನುವ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಸದ್ದಿಗೆ
ಸಕಲವು ಗಡಗಡ ನಡುಗುವುವು.

ರಾಶೇಕ್ರ